Een mislukte tweeling

Op drie januari werd in Nieuwegein een van de vele nieuwjaarsrecepties gehouden. Eigenlijk was het een kraamvisite. De boreling was de nieuwe Kamer van Koophandel Midden Nederland. Het was een druk bezochte bijeenkomst. Naar schatting zo’n duizend mensen waren er aanwezig. Ook ik.
Hoe zo nieuwe Kamer?

Er bestonden tot voor kort 21 Kamers van Koophandel (KvK’s). Op een aantal van helemaal 2000 werknemers liepen er het belachelijke aantal van 842 bestuurders rond. Totale kosten 137 miljoen per jaar. Belastinggeld van u en mij.
CDA-Staatsecretaris van Gennip van Economische Zaken (uit een van de drie vorige kabinetten Balkenende) komt de eer toe de aanzet te hebben gegeven voor een saneringsoperatie. Zij wilde de registratie van ondernemingen centraliseren, evenals de voorlichting aan ondernemers. Daarmee ontviel een deel van de werkzaamheden aan de Kamers van Koophandel. Mede op initiatief van de KvK’s zelf, werd een plan gemaakt om het aantal Kamers naar 12 terug te brengen. Dat bracht de afgelopen twee jaar een flinke fusiegolf tot stand.

Terug naar Utrecht. De Provincie werd tot dan bediend door twee Kamers van Koophandel. De Utrechtse Kamer van Koophandel die in de hele provincie werkzaam was met uitzondering van Eemland. En de Kamer van Koophandel Gooi-, en Eemland, de naam zegt het.
Vriend en vijand gingen er vanuit dat beide Utrechtse Kamers zouden gaan fuseren. Daardoor zou er, aansluitend bij het gebied van de NV Utrecht, één sterke Kamer ontstaan.

Mis poes. Als konijnen uit een hoge hoed werden twee nieuwe combinaties tevoorschijn getoverd. Gooi en Eemland fuseerde met Flevoland. Utrecht met Rivierenland (het gebied begrensd door grofweg Ede Tiel en Gorkum). Welke rationele keuzen daar aan ten grondslag hebben gelegen kan niemand u vertellen. Maar elke combinatie vertelt u dat hún fusie volstrekt voor de hand lag. Geloof er niets van: het persoonlijke belang van de besturen van de beide KvK’s telde zwaarder dan het belang van Utrecht.

Deze foute keuze werd al pijnlijk duidelijk toen tijdens de nieuwjaarsbijeenkomst het speerpunt van de KvK Midden Nederland bekend werd gemaakt: een betere bereikbaarheid. Nu weet een kind dat als het om bereikbaarheid van Utrecht gaat, er oplossingen gezocht moeten worden in de driehoek Utrecht, Hilversum, Amersfoort. Omvangrijke pakketstudies zijn daarvoor in het leven geroepen. Zo niet voor de KvK Midden Nederland. Daar werd de aanwezigen het autoluw maken van A2 zo ongeveer als dé oplossing voor alle kwalen voorgehouden. Er werd zelfs een prijsvraag uitgeschreven wie het beste idee kon leveren om de A2 dagelijks met 5.000 auto’s te verminderen. Stuitend.

Laat die nieuwe KvK’s dus nooit meer aankloppen met tranentrekkende verhalen dat de Provincie Utrecht in het belang van Utrecht het beleid zus-en-zo moet bijstellen. De nieuwe KvK’s hebben het recht verspeeld om voor het belang van Utrecht op te komen. Toen het er op aankwam ging het persoonlijke belang immers voor. De Provincie Utrecht zou er intussen goed aan doen afstand te nemen van beide Kamers en met betrekking tot het economische beleid meer op eigen kracht te vertrouwen in plaats van te leunen op de nieuwe KvK’s.
De Kamers kunnen maar één ding doen willen ze het vertrouwen - in ieder geval van mij - terugwinnen: fusies ontbinden en aan tafel gaan zitten voor een Utrechtse fusie.
Dat zal niet gebeuren en ik weet het.

O ja, de kraamvisite van de KvK werd aan elkaar gepraat door een olijke tweeling. Geen openbaring, maar eenmalig. Dat laatste kan helaas niet gezegd worden van de beide nieuwe KvK’s, maar hier betreft het wel een mislukte tweeling.